Naar Gambia
We maken ons klaar de trip van vandaag. Camera, water en snacks in de tas mee, samen met wat potloden en pennen voor de kindjes van de school. We worden al vroeg opgepikt, het is dan nog frisjes. We zijn blij een truitje/ jasje aan te hebben aan als we op het bankje in de open 4x4 truck gaan zitten.
Als we met onze truck parkeren op een plaats waar veel andere vrachtauto's staan, is de staat van al die trucks zo slecht, dat ik eerst even denk dat het een vrachtautokerkhof is.
Het merendeel zijn vrachtwagens uit Senegal die hier door Gambia moeten om aan de andere kant (ook weer Senegal) hun vracht af te leveren.
Even verder, nadat we tussen wat vrachtauto's gelopen zijn, komen we aan bij een klein en leuk opgeschilderd schooltje. We krijgen uitleg over het Gambiaanse schoolsysteem, en zien dat er voor veel dingen toch nog wel wat gespaard moet worden.
Na onze rondleiding door de klassen, maken de kinderen een grote kring op het speelveldje van de school. Ze zingen een versie van Vader Jacob die we nog niet eerder hebben gehoord. In plaats van "Va-der Ja-cob", zingt de meester de kindjes "do-not touch-it" en "mind-your own-business" voor. Deze versie gaat erom dat we van andermans spullen af dienen te blijven. Net als veel Mandinka muziek gaan ze steeds sneller en klappen allemaal mee. Met een brok in de keel nemen we afscheid.
Doneren van een financiële bijdrage, of schrijfgerei voor de studie lijkt hier echt op een goede plek terecht te komen.
Het volgende traject is er één dat door natuurgebieden en over smalle zandweggetjes kronkelt. We rijden niet hard, en er rennen nu en dan kinderen langs de vrachtwagen mee met ons. Even later stoppen we bij een ECO Lodge, Bantaba geheten, dat "ontmoetingsplek bij de boom" in de Mandinka taal betekend. Het ligt prachtige in de natuur.
Hier kunnen we even naar "the bathroom" zoals onze gids Bunja het lachend noemt. Het is letterlijk een gat in de grond met een schutting van bladeren. We chillen even bij de hangmatten, en genieten van een blikje koude frisdrank.
Dat het leven hier toch een stuk simpeler is, ontdekken we ook als we bij de volgende stop zien hoe er voor ons stoeltjes klaargezet worden.
Even later rijden we zuidwaarts en komen uit bij een "openlucht cultureel centrum". We nemen plaats op een stoeltje, en zitten in rijtjes achter elkaar naast de weg. Pal voor ons wordt het gezellig druk: Enkele jongemannen zitten met een drum tussen de benen, er omheen tientallen kinderen. De vrouwen staan in 2 rijen tegenover elkaar. Ze zijn gekleed in een Afrikaanse jurk met Bob Marley afbeelding en houden de touwtjes van dit evenement aan de kant van de weg goed in handen.
Het blijkt een uitbundige dans met opzwepende trommelmuziek te worden en heeft wel iets weg van de dans die we gisteren bij Poco Loco zagen. Afwisselend zijn wij ook aan de beurt om onze beentjes even los te schudden.
We rijden zuidwaarts en zien veel groene natuur afgewisseld met veel Kasjoebomen (waar ook de cashewnoot van komt). Aangekomen bij rivierbedding met wit zand, stappen we uit. Een paar honderd meter verderop, zien we het water langzaam voorbij kabbelen. Het is de Halahin rivier dat tevens de zuidelijke grens met Senegal vormt. Met een lange smalle motorboot varen we dan verder naar de monding van de rivier.
Dikke baobab boom aan de rivier Halahin.
We zien een krokodil zonnen voor het mangrovebos.
Even op de foto bij de Baobab boom.
Vissers komen terug van zee aan de mond van Halahin rivier.
Vertrek vanuit Halahin rivier .
Na de boottocht stappen we weer in onze 4x4 en rijden in noordelijke richting terug naar Bijilo. We hebben een heerlijke warm buffetlunch aan de kust. Tijdens de lunch worden we getrakteerd op livemuziek, met een zanger die een traditionele Kora bespeeld.
Na de lunch duiken we even in zee, de zandstranden zijn hier prachtig wit, en sluiten aan op met palmbomen begroeide duinen. Niks meer aan doen!
Hierna rijden we door naar Tanji, dat het onbetwiste centrum is voor de visserij in Gambia.
Tanji is een smeltkroes van alles wat te maken heeft met visserij. Het ligt aan de kust van de Atlantische oceaan en meer dan 90% van de inwoners hier leeft direct of indirect van de visserij.
Langs deze gehele Tanji kuststrook is het een aankomen van vissers. Ongetwijfeld is deze terugkomst van boten onderdeel van een dagelijkse avondspits. Toch waren de meeste boten al lang terug: Want op de markt die gelijk op het strand begint, ligt de vers gevangen vis alweer op ronde (toch verkleurde) Hartmann tuintafels.
De Coastal Rd. loopt door Tanji en vormt de noord-zuid verbinding van het stadje. Aan de oceaankant van de weg zit de vismarkt en zien we dat op tientallen plaatsen vis gerookt wordt. De eerste winkel die we tegenkomen verkoopt visnet, touw, schalen en emmers, hoe kan het ook anders. 😀
Onder de rook van gerookte vis: Tanji.
Visrook ovens met duizenden geel glimmende visstaarten.
Rijen van stroomloze diepvrieskisten op de markt in Tanji.
De kustlijn ligt vol met kleurrijke boten en ook in zee liggen er honderden boten op de golven te schommelen.
Deze dag vonden we echt een rollercoaster van indrukken en ook emoties. Het bezoek aan het schooltje maakte bij ons wel wat los, en het is aandoenlijk om al die blije kinderen te zien.
Iedereen die soortgelijke tochten door arme landen maakt, zal beamen, dat armoede toch ook wel gedachten van hulpeloosheid oproept. Dingen die wij in Europa als vanzelfsprekend beschouwen, zoals opleiding, vuilophaal en een fatsoenlijk dak boven ons hoofd, zijn in Gambia helaas niet overal zo vanzelfsprekend.
De 4 x 4 was mooi, leuk, intens en verassend maar ook emotioneel en toegegeven zwaar. Toch hadden we dit beiden voor geen goud willen missen. Als ik naar bed ga duurt het dan ik niet lang of ik val in slaap. Morgen gaan we op de rivier Tanji door de mangrove bossen en het vogelreservaat roeien... zijn de laatste bewuste gedachten van vandaag.